Rituelen

Na de wedstrijd gingen we nog even snel naar één van die bekende fastfood restaurants. Het was het laatste uurtje en we wilden nog net een shake mee pakken voor we naar huis reden.

Dit is een gastblog van 2 maart 2022 geschreven voor Zettje in de goede richting.

Toen we binnenkwamen, zat er een man in een hoek aan een tafeltje zijn burger te eten, diep in gesprek met het luchtledige. Hij was heftig in discussie en ook de andere, onzichtbare kant had duidelijk zijn of haar mening. Mijn vrienden keken er raar naar en grinnikte er wat mee. Een tic, was uiteindelijk het oordeel. ‘Die man is niet goed bij zijn hoofd, laten we maar aan de andere kant gaan zitten.’ 

Ik moet toegeven: ik praat tegen mezelf.

Om op een veilige manier mijn emoties te ordenen, om mijn eigen gedachten weer op een rijtje te krijgen en te ontdekken wat ik echt belangrijk vind. Hierna sta ik vaak weer steviger in mijn schoenen en kan ik bijvoorbeeld met mijn lief makkelijker over dat moeilijke onderwerp in gesprek.

Ik weet dat ik daarover niet zo hard voor mezelf moet zijn, want op deze manier wordt voor mij de wereld wel beter behapbaar, maar toch, het is en blijft raar. 

De koffiepauze, een theetje of sigaretje, ze geven je op een dag net even die pauze die je nodig hebt om bij jezelf terug te komen en weer verder te kunnen met de rest van de dag. Soms hebben we gewoon even een time-out nodig om weer te balanceren, kalibreren en richting te kiezen.  

Maar als de wereld om je heen je vaak te veel wordt, dan helpen deze kleine handelingen niet altijd meer. Om je geestelijk nog een beetje op de been te houden, heb je dan iets groters nodig: Rituelen

Rituelen ontstaan op het randje van ons begrip. Zodra we iets niet kunnen bevatten of er geen controle meer over hebben, dan creëren we rituelen. Magische handelingen waarmee we de onbegrijpelijke wereld weer naar onze hand proberen te zetten. Nou kun je denken aan de rituelen van inheemse volken, die een regendans doen, maar ook wij ‘moderne’ mensen hebben zo van die magische rituelen.

Denk maar aan je ochtend routine, die van mijn lief bijvoorbeeld verloopt steevast in dezelfde volgorde, anders begint zijn dag al slecht. Of een sporter, ik ken er één die bij elke belangrijke wedstrijd altijd dezelfde paar gelukssokken moet dragen om de kans op winnen te vergroten. En als kind heb je waarschijnlijk bij het oversteken alleen op de witte strepen van het zebrapad mogen stappen, omdat je anders weet ik wat voor raars zou overkomen.

Zelf heb ik, om met mijn hoogsensitiviteit om te kunnen gaan, een hele reeks aan persoonlijke rituelen ontwikkeld.

Eén van de belangrijkste rituelen is om ’s avonds in het donker te douchen. Kan ik overdag prikkels niet vermijden, dan breng ik mijn zenuwstelsel op die manier tot rust. Als ik op zo een moment niet douch, slaap ik slecht, heb ik de volgende dag gegarandeerd hoofdpijn en doet mijn hele systeem pijn.

Om overprikkeling zo min mogelijk te maken, heb ik ook een lijst aan ‘smoesjes’ klaar staan om ergens eerder weg te kunnen. 

Tijdens een verjaardagsbezoek loop ik gedurende het feestje steevast een paar keer naar de boekenkast om even uit de drukte te ontsnappen en in stilte langs ongelezen titels te struinen. En om na een flinke discussie weer tot mezelf te komen, loop ik dus een rondje om te praten tegen de lucht.

Vroeger stoorde ik me aan mezelf, als ik weer eens liever met de kat speelde dan dat ik me in een conversatie mengde. Ik beoordeelde mijn gedrag als een zwakte, als een uitvlucht, een stomme handeling die ik maar niet kon laten. 

Ik voelde me raar, getikt, iemand met een tic dus. Maar gelukkig weet ik nu beter en zet ik die rituelen juist effectief in om me positief door een drukke dag te krijgen, want ik weet dat ik mijzelf alleen maar in de weg zit als ik het niet doe.

Zoals vandaag.

Het was een rare dag waarin niks volgens planning ging. Naast dat ik dit stuk wilde schrijven, zat ik spontaan bij de buurvrouw op de koffie, kwam er later een vriend zijn verdriet delen, moest het eten op tijd op tafel en hebben we met een monster van een machine de groentetuin geploegd. 

Voor mij veel prikkels dus.

Daarom zit ik nu met fris gewassen haren en een theetje op de bank, heb ik de kat op schoot en besluit ik: die granola maak ik morgen wel. 

Nu ben ik wel benieuwd, welke rituelen helpen jou zo door een drukke dag?

En misschien wil je meer lezen over wat ik doe als ik onrustig ben van binnen.

Liefs,

Daphne