top of page

Ontmoet het gezicht achter de woorden

ik8.jpeg

Hallo!

Ik ben Daphne,

Theeliefhebber, eigen-wijze, tegendraadse denker en schrijver.

Bij tijden theatraal en excentriek, maar vooral een stille observeerster, een kritische denker die rauwe vragen stelt en een eerlijk antwoord verwacht. Met een theelepel vol compassie pen ik hier mijn gedachtes en gevoelens over onze wereld neer, waarbij diepgang, diversiteit en connectie meer een standaard gegeven is dan een eenmalige gebeurtenis.

​

Vragen

Ik was altijd al goed in be-denken. Mijn moeder bombardeerde ik graag met honderden waarom-vragen, waarna ik haar antwoorden weer bevroeg met wat-als-opmerkingen. Toen ik het eindelijk zelf kon las ik boek na boek na boek, mijn nieuwsgierigheid was maar moeilijk te stillen. Boeken over onze geschiedenis, andere culturen en de psychologie verslond ik, maar het liefst verdwaalde ik in grote fantastische verhalen over magische werelden vol onzichtbare krachten, onverklaarbare gebeurtenissen en bijzondere wezens.

​

Met alle winden mee

Ondanks deze verscheidenheid aan interesses, of misschien wel dankzij, bekeek ik het tijdens discussies gemakkelijk van de andere kant: elke visie leek mij wel logisch, overal zat wel een waarheid in en daardoor kon ik maar moeilijk beslissen wie gelijk had. Soms werd me daarom verweten dat ik teveel met alle winden mee waaide. Lang vond ik dat dan ook een zwakte van mezelf, maar dat het eigenlijk een talent was dat me goed van pas kwam, werd me al snel duidelijk toen mijn innerlijke wereld overhoop lag.

​

Doe vooral normaal

Jarenlang heb ik hard geprobeerd vooral heel normaal te doen: een huis kopen, een voltijdbaan nemen die me leuk lijkt, twee keer per jaar op vakantie. Maar dat klopte eigenlijk nooit met zoals ik het zou willen. Mijn huis voelde vooral veel te groot, een baan van 40 uur per week kreeg ik niet gebolwerkt en op vakantie miste ik niet echt mijn leven thuis. Ik droomde van een andere manier, maar toch bleef ik leven zoals anderen het mij voor-leefden en hield dat kleine protesterende stemmetje verborgen.

​

Niet mijn manier

Het was pas toen ik emigreerde naar Amerika en mijn wortels in Europa achterliet voor een relatie en een mooi huis, dat ik merkte hoe erg ik mezelf was kwijtgeraakt. Na vier jaar proberen het daar naar mijn zin te hebben, werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Dat stemmetje kon zijn mond niet meer houden: deze manier van leven was niet voor mij. In drie seconden besloot ik alles op te geven en drie weken later was ik terug in Nederland. 

​

"Op een spiritueel pad zijn voorkomt niet dat je tijden van duisternis tegemoet gaat. Maar het leert je hoe je de duisternis kunt gebruiken als een hulpmiddel om te groeien." -Jack Kornfield

​

Ik zag al snel in dat ik ook daar niet gelukkig zou worden en besloot deze keer echt uit te zoeken hoe IK nu wilde leven. En dat moest op mijn manier, niet door te kopen, werken en ontsnappen, maar door te onderzoeken, de opties van alle kanten te bekijken en ze vooral te be-vragen. Met alles wat ik nog had in een rugzak van 30 liter en een onmetelijke vrijheid om te gaan waar ik wilde, ben ik op pad gegaan. Voor mijn zoektocht heb ik ruimschoots de tijd genomen, het eerste antwoord is immers niet altijd meteen het juiste. Ik geloofde heilig dat uit veel verschillende ervaringen vanzelf een nieuwe manier van leven zou kristalliseren.

​

Grote schoonmaak

Maar tijdens die drie jaar waarin ik dwaalde in de bergen van Noord Spanje, op zoek naar andere mogelijkheden van zijn, kreeg vooral mijn eigen innerlijke landschap een flinke schoonmaakbeurt. Wat een onverwachte bijwerking bleek van het zoeken naar mijn wortels, resulteerde in de meest intense, pijnlijke maar ook meest gouden jaren van mijn leven.

​

Door de vrijheid en het steeds wisselen van verblijfplaats stortte ik diep in mezelf, waar ik werd geconfronteerd met mijn vergeten dromen, mijn desillusies, de onbewuste en ongewenste delen van mijn zijn.

​

Door het donkere bos

In die paar jaar ontdekte ik dat je soms tastend in het donker op onderzoek moet, dat wat je tegenkomt moet bevragen en de eerlijke antwoorden moet voelen tot in je botten, eenvoudigweg omdat er geen andere manier uit is.

​

En na die paar jaar ontdekte ik dat als je dan durft door dat enge donkere bos te gaan, je aan de andere kant een schatkist vol goud vindt. Nu, vijf jaar na de start van mijn zoektocht kan ik zeggen dat ik dat bijzondere wonderland uitkwam met antwoorden die ik anders nooit had gevonden.

​

"Als je de manier waarop je naar de dingen kijkt verandert, veranderen de dingen waar je naar kijkt." - Wayne Dyer

 

Vragen stellen

Ik ontdekte dat ik iemand ben die de donkere kant van haarzelf, de ander en onze wereld durft te zien en te bevragen, omdat ik weet dat als je de waarheid zoekt je ook de werkelijkheid moet aan kunnen. Ik navigeer door de donkere wateren van onze wereld, duik naar onontgonnen dieptes waar ik nieuwe ideeën ontdek over onze evolutie, de geschiedenis, de cycli en patronen van onze wereld. 

​

Een nieuw verhaal weven

Alweer meer dan twee jaar geleden ben ik aan dit blog-avontuur begonnen. Met een kop goede thee, een zoetje gemaakt door mijn lief, in een kleine caravan in zuid Spanje, schreef ik elke twee weken over mijn zoektocht en de soms verwarrende buitenwereld. Het project heeft, net als ik en mijn huis, ondertussen al meerdere transformaties ondergaan en is steeds meer een liefdesaffaire geworden met mijn eigen manier van bevragen, van vertellen en van verwoorden. 

​

Tijdens de laatste transformatie ben ik deze liefdesaffaire steeds meer als een gift gaan zien, een gift voor mezelf maar ook voor mijn lezers. Een gift is vrij en komt zonder enige verwachting de wereld in, maar een gift is ook eerlijk, rauw en soms moeilijk te accepteren. Hier vind je dan ook geen zoete koekjes en wollige small talk. Ook krijg je mijn columns niet op een vast moment in je digitale brievenbus.

​

Want mijn columns schrijf ik pas na een spontane duik in het troebele water van de onderwerpen die me raken. Tijdens een wandeling met de honden, als mijn handen de aarde bewerken of tijdens het oogsten van de tomaten gaan mijn gedachten zonder enige waarschuwing daar op zoek naar verborgen schatten. Eenmaal weer boven gekomen met al die inzichten, voel ik de wens hiermee een nieuw verhaal te weven. Mijn verhaal, jouw verhaal, ons verhaal.

​

Reis met me mee

In mijn columns neem ik je dan ook mee naar die soms donkere dieptes, naar de plaatsen waar niet zo velen durven gaan en deel ik met jou de eigen-wijsheid die ik daar vond. Weef ik dat nieuwe verhaal in de hoop dat je ook een schat vindt die je verder helpt op jouw bijzondere pad. Een schat die je helpt bij het vinden van je eigen woorden, een liefdesaffaire met jouw eigen verhaal.

​

Ben je er klaar voor? Reis dan met me mee. Vul hier je e-mailadres in en verken een andere kant: van jezelf, de ander, de wereld!

​

Ik zie je daar,

​

Daphne

​

Wil je meer weten over mij, dan kun je mijn portfolio hier downloaden.

​

En waarom thee mij zo inspireert dat lees je hier.

bottom of page