Loslaat-Tijd

Morgen is het Halloween, ofwel Samhain, de tijd van verandering. Naast dat we deze dag onze voorouders eren, is het ook het moment om te ontdekken wat we in ons leven mogen laten gaan. De perfecte tijd dus voor een post over loslaten.

Foto gemaakt op het eindpunt van mijn Camino

Dit artikel is een vervolg op deze blogpost en is onderdeel van een serie over het krijgen van meer vertrouwen in de flow van het leven.

Deze week ga ik een parkeerboete betalen en, omdat die uitgeschreven is hier in het kleine dorp, moet ik persoonlijk naar het stadhuis om daar met mijn papiertje in de rij te gaan staan. Ik heb besloten zonder enig morren deze bon te aanvaarden, wat wel een groot verschil is met wie ik jaren geleden was. Die zou bij dat raampje gaan staan mopperen en boos zijn. Op zichzelf en op de ander.

Deze keer niet. Ondanks dat het voor mij een klein fortuin is, laat ik het los.

"Wees dankbaar voor de dingen die je weggooit. Door dankbaarheid te geven, sluit je de relatie met het ding af, en door dat te doen, wordt het een stuk gemakkelijker om het los te laten." - Marie Kondo

Waarom kan ik het loslaten? Dat is een goede vraag. Bij mijn onderzoek op het wereldwijde web, las ik dat loslaten vooral vertrouwen is. Maar zoals je leest in mijn eerste post in deze reeks, vind ik loslaten een onderdeel van het krijgen van vertrouwen. Voel zelf maar eens in, er moet bij los kunnen laten nog iets meer gebeuren van binnen dan alleen 'simpelweg' vertrouwen.

Loslaten vraagt om mijn angsten in de ogen te kijken. Iets wat ik in de eerste post van deze serie onderzocht heb. En daarvoor moet ik eerlijk naar mijzelf zijn en de verantwoordelijkheid nemen die mij toekomt.

Loslaten heeft met accepteren te maken. Accepteren dat je iets niet kan veranderen of dat je iets niet meer nodig hebt, maakt dat je het makkelijker loslaat.

Loslaten kan volgens mij ook pas als je het in dankbaarheid kan laten gaan. Als je door dankbaar te zijn de rijkdom ziet van wat je hebt, kun je loslaten wat je niet krijgt of wat je niet meer nodig hebt.

En dat betekent dat echt loslaten alleen in liefde kan.

Loslaten heeft ook met onthechting te maken. Als ik iets niet meer belangrijk vind, dan maakt het niet uit of ik het heb of niet. Onthechten geeft een gevoel van bevrijding en dat ondervond ik onder andere op de Camino.

'Te Zwaar', dat was het eerste wat ik dacht toen ik op dag twee al door mijn knie ging. Ik moest nog meer spullen weg doen, terwijl ik bij het startpunt al een hoop had achtergelaten. Toch moest ik het gewicht minderen wilde ik de Camino afmaken.

Dus ik liet her en der van alles achter. Een kilo biologische Hollandse kaas, een blok Afghaanse zeep, de extra shirts, een broek en een aantal boeken. Zodat ik voor onderweg meer water en eten kon mee nemen en minder...

Onzin.

"Effectief opruimen omvat slechts drie essentiële handelingen. Het enige wat je moet doen, is de tijd nemen om elk item dat je bezit te onderzoeken, te beslissen of je het wilt behouden en vervolgens te kiezen waar je het wilt bewaren." - Marie Kondo

Het ironische was dat ondanks dat ik meer onzin achter liet, ik toch niet het gevoel had dat mijn rugzak lichter werd.

Totdat ik op een gegeven moment alleen liep. Echt helemaal alleen. Niet alleen op het pad, maar ook in de herberg en in het restaurant. Wat zijn pluspunten had. Ik had vijfentwintig dekens voor mijzelf, er was geen lange wachtrij voor een warme douche en ik kon zelfs in mijn blootje rondlopen als ik dat wilde.

Nog maar kort na de hectiek waarin ik mijn leven in Amerika had verlaten, bracht het alleen zijn me tijd voor reflectie, tijd voor heling, tijd om de pijn, in mijn lijf en in mijn geest, te laten rusten. Het bracht me stilte om eerlijk naar de leugens uit mijn verleden te kijken. De leugens die ik had verteld, mezelf en aan anderen. Leugens die ik had gehoord en geloofd.

Ik kwam er achter dat loslaten eigenlijk heel simpel is. Het enige wat ik moest doen was in de dieptes van mijn eigen hart springen, daar in alle eerlijkheid rond kijken en beslissen wat ik wilde behouden en wat niet.

En dat was het moment waarop, toen ik 's morgens met mijn rugzak de herberg uitliep, ik dacht dat ik iets vergeten was. Want het voelde Te Licht.

En dat gevoel ben ik de rest van de Camino nooit meer kwijt geraakt. Ook niet toen ik allerlei cadeautjes kreeg. Een warme trui van de eigenaresse van een herberg, extra sokken om met minder blaren te lopen, een shirt uit de 'lost and found' mand, een talisman voor een veilige reis en natuurlijk extra eten. De onzin was eruit, het goede kon er in en daarbij maakte het dus niet uit hoeveel het was. Het goede is draagbaar, het stoort me niet en het legt geen gewicht op mijn schouders. En met de juiste wandelmaatjes bleek nog meer goeds te komen, want, heel mysterieus, ook de pijn in mijn knie bleek te verdwijnen.

Er bestaat dus zoiets al Loslaat-Tijd, want het moment waarop ik mijn rugzak Te Licht ging vinden, was ik al zo een dertig dagen onderweg. Lao Tse, een Chinese filosoof, uit 600 v. Chr. begreep dat al, toen hij zei dat als je iets wilt loslaten je het eerst heel even moet vastpakken. Volgens mij bedoelde hij daarmee dat je voor je iets volledig los kan laten je er eerst even bij stil moet staan, het bekijken, het eren en bedanken. En dat geldt voor pijn en emoties, maar ook voor zoiets als geld voor een parkeerboete. Want echt loslaten lukt je alleen met integriteit en respect voor hetgeen dat je laat gaan.

Toch moest ik, om meer te vertrouwen in de flow van het leven, een van de moeilijkste dingen loslaten, namelijk het gevoel van veiligheid. De angst om niet veilig te zijn zit diep van binnen, onze hele maatschappij is er mee doordrongen. Ik ontdekte dat we deze veiligheid op de verkeerde plek zoeken. Waar je die wel vindt, dat onderzoek ik in mijn volgende post in deze serie, die gaat over Zijn.

In de Tussen-Tijd laat ik jullie even alleen met Nelson Mandela, die volgens mij heel goed weet wat loslaten is.

"Loslaten betekent niet stoppen met zorgen voor,

het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten is niet dat ik mezelf inperk,

het is het besef dat ik een ander niet kan controleren.

Loslaten is niet onmogelijk maken,

maar toestaan te leren van natuurlijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven,

wat betekent dat het resultaat niet in mijn handen ligt.

Loslaten is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven,

ik kan alleen mezelf veranderen.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet oplossen, maar ondersteunend zijn.

Loslaten is niet oordelen, maar een ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en de uitkomsten controleren,

maar anderen toestaan ​​hun eigen resultaten te beïnvloeden.

Loslaten is niet beschermen,

het is een ​​ander toestaan ​​de realiteit onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet zeuren, schelden of discussiëren,

maar mijn eigen tekortkomingen ontdekken en ze corrigeren.

Loslaten is niet alles aanpassen aan mijn verlangens,

maar om elke dag te nemen zoals hij komt en het moment te koesteren.

Loslaten is niemand bekritiseren en reguleren,

maar proberen te worden wat ik droom dat ik kan zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,

maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder bang zijn en meer liefhebben."

Liefs,

Daphne

P.s. In de volgende post van deze serie over vertrouwen verdiep ik me in het thema Zijn. Wil je zeker weten dat je mijn nieuwste posts niet mist, schrijf je dan in via de schrijf-je-in-tab bovenaan of het formulier hieronder.

Als je zin hebt met mij verder te kletsen over loslaten, dan mag dat ook via mail of whatsapp. Ik ben nieuwsgierig naar wat jij tijdens deze Halloween wilt loslaten.