Accepteren is te leren

Acceptatie is een van de stappen naar leven in vertrouwen, met minder angst voor wat de toekomst brengt. Maar wat is acceptatie en hoe krijg je dat voor elkaar? Gun jezelf een thee en lees mee.

Dit artikel is een vervolg op deze blogpost en is onderdeel van een serie over het krijgen van meer vertrouwen in de flow van het leven.

Als ik iets moeilijk vind dan is het wel accepteren. Hoe vaak ik alles anders wil dan dat het is, is niet op twee handen te tellen. De keuze van mijn lief om langer weg te blijven, die auto voor me die niet snel genoeg gaat en dan vooral het weer! Accepteren dat het vandaag heel de dag regent en ik opgesloten zit in mijn kleine caravan, het weer is een wijze leermeester in acceptatie.

Maar het niet kunnen accepteren van wat is of gebeurt, is eigenlijk het afwijzen van keuzes die ik in het verleden heb gemaakt. Ik besloot immers met mijn lief te leven omdat van hem hou zoals hij is, ik wilde juist nu naar Granada met mijn auto en ik vind het enorm gaaf om in een tiny house midden in de natuur te wonen.

Niet accepteren is ook het afwijzen van de realiteit en laat je vooral niet in het huidige moment leven, maar in het verleden (toen ik in dat grote huis woonde was het leven veel makkelijker) of in de toekomst (als ik nou eens die yurt heb dan is een regenachtige dag minder erg).

Niet accepteren kost veel energie en is eigenlijk een dwingende, controlerende en zelfs destructieve gewoonte. Want ik laat dingen niet zijn zoals ze zijn, ik wil ze zelfs veranderen in wat ze niet zijn, imperfect perfect. Niet accepteren brengt me dus veel onrust en toch blijf ik het doen. Maar waarom?

In onze wereld is het belangrijk ambitieus te zijn, te verlangen naar meer en vooral ook naar beter en effectiever. Onze wereld is een wereld van sneller en van nooit genoeg. En dat schept een wereld van ontevredenheid. Ontevredenheid met waar ik nu ben in het leven, met wat ik nu heb en om wat ik niet kan krijgen. Ontevredenheid is in zichzelf een vorm van niet accepteren. Maar wie wil er nu eigenlijk graag ontevreden zijn? Niemand, denk ik. Daarom is accepteren van de realiteit zo belangrijk in het krijgen van vertrouwen in het leven.

Echte keien in accepteren zijn de bomen. Ze kunnen niet anders. Ten eerste kunnen ze zich niet verplaatsen, ze accepteren waar ze hun wortels hebben gelegd. Ze kunnen niet wegrennen als ik hun takken wil afzagen, dus moeten ze accepteren wat ik met hun doe. Ze laten hun bladeren vallen zonder te treuren, trotseren de winter zonder morren en waaien met alle winden mee. Ik heb nog nooit een ontevreden boom ontmoet, die zei, "Dit jaar besluit ik geen appels te laten groeien, maar peren." Een boom blijft wie hij is. Een boom.

"Schenk me de rust om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen en de wijsheid om het verschil te weten." - Reinhold Niebuhr

Acceptatie is weten wat ik wel en niet kan veranderen en daarom geeft acceptatie rust.

Acceptatie is dus een inside-job.

Drie en een half jaar geleden stond ik op het randje van de oceaan en besloot ik mijn hart te volgen. Het gevolg was dat ik mijzelf daarvoor radicaal moest accepteren. Beslissingen die ik nam, gevoelens die ik voelde, ze gingen stuk voor stuk in tegen wat ik altijd hoog had gehouden, wat ik lang had onderdrukt of wat ik niet heb willen zien.

Ik merkte dat ik mijn geest niet accepteerde en de gedachtes en de handelingen die daar uit voortkomen voortdurend bekritiseerde.

Ik accepteerde mijn lichaam niet en had moeite met het uiterlijk dat mijn genen voor mij bepalen en de gevoelens die ik van binnen voel.

Mijzelf radicaal accepteren was moeten zien wie ik werkelijk ben: mijn lichaam en mijn geest.

En begrijpen dat er geen goed of slecht bestaat. Ook al leren we iets heel anders in onze maatschappij, acceptatie is weten dat de imperfectie die we denken te zien juist perfect is. Weten dat mijn lichaam en mijn geest niet goed of slecht is, maar gewoon is, gaf me veel ruimte. Ruimte voor mijzelf, om te zijn wie ik ben, mijn imperfecte perfecte ik.

Maar het gaf ook ruimte voor mijn angsten. Dus even terug naar mijn vorige post. Toen ik thee dronk met mijn angsten, kon ik ze accepteren omdat ik begreep dat ze niet goed en niet slecht zijn. Maar dat ze er gewoonweg zijn. Acceptatie is het niet meer hebben van een oordeel. En daardoor kon ik door die 'deur' stappen. Omdat ik zonder oordeel mijn angsten in de ogen kon kijken. Ik kon zien wie ze werkelijk waren en waar ze vandaan kwamen. En van daaruit was heling pas mogelijk.

Vooral in de oosterse praktijken als boeddhisme, Zen en Tao is acceptatie dé poort naar verlichting. Het zal je dan waarschijnlijk niet verbazen dat je juist daar mooie rituelen vindt waarmee je acceptatie kunt oefenen.

Meditatie en yoga zijn goede oefeningen waarin het draait om acceptatie en het leren dat er geen goed of fout is. Meditatie helpt je meer met de acceptatie van je geest en yoga met dat van je lichaam.

Mindfulness is een oefening in aandacht die je zelfs bij kleine huishoudelijke taken kunt toepassen. Door met je hele aandacht bij het stofzuigen te blijven, leer je in het nu te zijn en oefen je het accepteren van een situatie.

Creëer een thee moment waarin je op zoek gaat naar wat je niet kan accepteren en je je afvraagt waarom dat zo is. Geeft het gevoel van niet accepteren en de achterliggende redenen de ruimte om je eerlijk te beantwoorden, door te bedenken dat er is geen enkel antwoord goed of fout is. Vanuit het antwoord dat je krijgt, kun je je volgende stap zetten.

En dan nog even dit. Er zijn met accepteren een paar valkuilen waarin ik regelmatig gestapt ben.

Accepteren is niet hetzelfde als de handdoek in de ring gooien. Een situatie is nu even zoals het is, maar dat ontneemt je niet het recht nieuwe keuzes te maken en je plicht je verantwoordelijkheden te nemen.

Grensoverschrijdend gedrag mag je onacceptabel vinden. Als je grenzen worden overschreden, lichamelijk, geestelijk of emotioneel, heb je recht op het gebruik van het woord Nee, wat de ander daar ook van vindt. Nee is een volle zin, waar je geen uitleg over verschuldigd bent.

Wees dan ook nooit een slachtoffer. Voel je dat het accepteren van een situatie je een slachtoffer maakt, dan klopt er iets niet. Zoek uit wat er moet veranderen, want dan is je acceptatie waarschijnlijk gebaseerd op angst.

De basis van acceptatie is namelijk altijd... Liefde.

De volgende post van deze serie over vertrouwen onderzoek ik deze liefde verder en verdiep ik me in het thema dankbaarheid. Wil je zeker weten dat je mijn nieuwste posts niet mist, schrijf je dan in via de schrijf-je-in-tab bovenaan of het formulier hieronder.

Als je zin hebt met mij verder te kletsen over acceptatie, dan mag dat ook via mail of whatsapp. Ik ben nieuwsgierig naar waar jij staat.

Liefs

Daphne