'Nee' is een volle zin

Mijn nieuwe leven begon met een simpel woordje: nee. Maar zo eenvoudig was die keuze eigenlijk niet. Want achter die nee zat namelijk ook een onbewuste ja, die ik eerst heb moeten leren ontdekken. Op welke dingen zei ik eigenlijk ja, terwijl ik dat niet wilde?

Vandaag kwam het er weer eens van. Ik zei nee tegen iets wat ik eigenlijk graag wil. Maar voor de zoveelste keer voelt het weer als een 'dit, maar zo niet.'

Als iemand die van nature makkelijk ja zegt, is het woordje 'nee' iets wat ik bewust moest leren gebruiken. Want dat kleine woordje kwam vaak pas als mijn theekopje al overvol en mijn energie tot het nulpunt gedaald was.

Het beste voorbeeld is, denk ik, wel mijn vertrek uit Amerika. Dat kwam ook bij mijzelf als een schok. In drie seconden was de beslissing gemaakt en terugdraaien was onmogelijk. Mijn lichaam was moe, mijn ziel uitgehold en iets zei me dat het tijd was voor vertrek. Nu.

Mijn tweede grote Nee kwam niet veel later aan het einde van de Camino. Ik zei wederom nee tegen een leven dat al min of meer voor me was uitgestippeld. Maar deze keer koos ik veel bewuster voor een andere richting

En toen ik nog eens Nee zei, was het tegen een 'normaal leven' in Nederland. Mijn wezen riep om meer. Meer zwerven, meer tijd, een time-out. Deze keer wist ik dat ik maar beter kon luisteren.

"Iedereen die ooit zijn leven heeft veranderd of zijn bestemming heeft opgeëist, gaf zich over aan twee woorden: dit niet." - Elizabeth Gilbert

En zo bleef het woordje 'nee' maar komen.

Nee op een leuke baan in een bar in een idyllisch Spaans stadje.

Nee tegen langer in de bergen blijven om wat geld te verdienen.

Nee op lesgeven in een enthousiast team.

Nee tegen samenwerken met die ene persoon.

Ik voelde me verward. Want elke keer weer ging ik door dezelfde pijn. Ik voelde in mijn hart dat ik nee moest zeggen. Maar in mijn bloed en mijn botten voelde ik nog een overtuiging van het tegenovergestelde.

Door die verwarring leerde ik uiteindelijk wel waarom mijn kopje altijd zo overliep. Ik heb in mijn leven namelijk te vaak ja gezegd. Een 'ja' tegen dingen die ik niet wilde, op vragen die ik niet wilde beantwoorden, tegen situaties waar ik niet in wilde zijn en tegen gedrag dat mij niet eerde.

Door deze 'ja' gaf ik de verantwoordelijkheid weg aan anderen. De verantwoordelijkheid over... mij. Ik legde mijzelf in de handen van anderen en ging er vanuit dat zij wel met mij rekening zouden houden. 

Maar dat gebeurde niet, omdat ik mijzelf niet eerde.

"Elke nee is een opening naar je grotere ja." - Bethany Webster

Om mijzelf weer te eren moest ik steeds mijn 'nee' zoeken. Ik moest de verantwoordelijkheid nemen voor mijn grenzen. Ik moest mijn 'ja' blijven eren, maar ik moest ook zeker leren mijn 'nee' te eren.

En elke 'nee' is een wereld op zich. De onbewuste 'ja' die daaraan vooraf gaat, komt namelijk van diep, heel diep. Het is vaak een overtuiging, aangeleerd gedrag of een sociale aanpassing. Mijn onbewuste 'ja' komt bijvoorbeeld van het idee dat de ander beter weet wat goed voor mij is. Dat diegene dan ook voor mij gaat zorgen en ik daardoor financieel veilig ben.

Dus bij elke nee die mijn hart nu schreeuwt, bedenk ik vooraf, 'waarom zeg ik hier eigenlijk ja op?' En daarna vraag ik me af, 'wat gebeurt er als ik hier nu nee op zeg?' En ondanks dat ik ironisch genoeg veel verloor bij elke nee, waren ze uiteindelijk de opening naar de grote Ja tegen mijzelf en mijn manier van leven.

"Het is oké als je nog niet weet wat er daarna gebeurt. Je moet gewoon eerlijk zijn over wat je diepste waarheid je vertelt, namelijk: niet dit." - Elizabeth Gilbert

Waarom zei ik vandaag weer eens nee tegen iets wat ik in principe graag wil. Omdat de ja me misschien een vaste baan zou geven en meer financiële ruimte zou creëren, maar me ook energetisch zou hebben uitgehold.

Omdat de manier waarop niet past bij hoe ik in het leven wil staan. Niet bij mijn normen en waarden, niet bij mijn unieke zelf.. En die zijn onbetaalbaar. Daar kan geen 'zoveel euro per uur' tegenop.

Wil je verder lezen over waar mijn onbewuste ja's vooral vandaan kwamen? Lees dan mijn blogpost over 'Stille geschiedenis'.

Liefs,

Daphne