Te midden van chaos

Het zijn stormachtige tijden. Je wilt het wel, maar het lukt je niet de rust te vinden. Hoe blijf je kalm in deze roerige tijden? Ik bekijk een van de meest turbulente tijden in mijn leven en kom tot een bijzondere conclusie.

Ik ben ooit naar een Satsang geweest. Dat is een samenkomst waar je levensvragen mag stellen aan een wijze. De rust en vrede die ik in die man zag, als mensen opstonden en hun pijn en problemen voorlegden, waren onvoorstelbaar.

Daar zaten ze naast hem, in tranen, met al hun boosheid en verdriet. En hij zat als de dalai lama kalm en liefdevol te luisteren. Hij nam zijn tijd, om na te denken en voor de antwoorden die hij vond. Daar alleen al zijn was voor mij een verademing. Zijn innerlijke kalmte vond ik bewonderenswaardig. Ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen.

"Vrede. Het betekent niet op een plek zijn waar geen lawaai, problemen of veel werk is. Het betekent je te midden van die dingen bevinden en nog steeds kalm in je hart zijn." - onbekend

Maar verbazingwekkend genoeg vond ik mijn innerlijke kalmte op een zeer pijnlijk moment, het moment waarop mijn huwelijk klapte. Ik zat op de onderste trede van onze trap, tussen de schreven van mijn hart en zijn toekomstdromen, nog na te trillen van de pijn en de verbazing. En in deze chaos vond ik mijzelf doodkalm. Hoe harder mijn ex zich opstelde, hoe rustiger ik me voelde. Hoe verdrietiger hij was, hoe kalmer ik werd.

Emotionele stormen we rennen er liever van weg.

Maar de beste weg is er doorheen. Ik weet niet hoe vaak ik vriendinnen bij de haren door hun storm heb gesleept, maar nu was het mijn beurt. En het was er doorheen, want er was geen omheen. En dus stond ik op en besloot ik direct na de klap,

er is geen weg terug.

Natuurlijk, ik woog na drie weken strijd letterlijk nog maar de helft, ik was moe, ik was verslagen en ik was klaar om terug te keren naar Nederland. Maar ook vastberaden en volledig in contact met mijzelf. Ik wist niet waar ik heen zou moeten of hoe de toekomst er uit zou zien, maar die onzekerheid woog niet op tegen wat ik aan gewicht daar achterliet.

Waardoor voelde ik mij rustig terwijl alles om mij heen wegviel? Hoe bleef ik zo stevig staan terwijl alles om mij heen chaos leek?

"Mag ik leven als de lotus, op mijn gemak in het modderige water." - onbekend

Het was niet omdat ik ineens heel spiritueel 'wist' dat alles altijd goed komt. Nee, juist niet. Ik heb vaak genoeg gedacht, wat als? Ook niet omdat ik 'voelde' dat ik een grote stap in de richting van een beter leven had gezet. Als je het mij vroeg, dan had ik eigenlijk geen idee van wat ik aan het doen was.

Dat ik daar allemaal mee om kon gaan, kwam omdat ik gewend ben aan 'modderig water'.

Als introvert persoon is de wereld soms te veel. Van jongs af aan, als de wereld me te luid wordt, keer ik naar binnen om daar weer op krachten te komen. In die stille plek in mij vind ik rust en vrede, wat er ook om mij heen gebeurt.

Ik leerde mezelf aan, me af te sluiten voor die turbulentie, voor de drukte en hectiek om me heen. Het is er, ik kan het niet veranderen, maar ik kan er wel mee leren omgaan.

Naarmate ik ouder werd, koos ik de natuur als mijn stille tempel. Ik vond er een groene wereld, vol met rust en genoeg ruimte om weer terug te komen bij mijzelf. In de maanden na mijn scheiding heb ik vele uren wandelend in de ruige bergen van de Pyreneeën doorgebracht. Daar, hoog boven de wereld vond ik een veilig toevluchtsoord weg van de chaos.

"Zolang we ons door de drama en onze reactie over dingen laten meeslepen, zijn we niet in onze macht om het te veranderen." - Cassidy Cayne

Het is ook daar waar ik leerde om anders met dat 'modderige water' om te gaan. Want, hoe ver weg ik me ook verstopte, van de chaos kon ik me nooit volledig onttrekken.

Ik ging op zoek naar een andere manier en kwam terug bij de lotus. Een lotus ziet het modderige water niet als goed of slecht, maar als een gegeven. Voor een lotus is een modderige poel zelfs de beste plek om volledig tot bloei te komen.

Als ik de situatie buiten mij dan ook zonder oordeel kan bekijken, verliest het zijn zwaarte en raakt het mij veel minder diep. Het is niet meer goed of slecht en daardoor neem ik het niet meer persoonlijk. Als ik in die situatie ook nog eens de mogelijkheden zoek die me laten bloeien, krijg ik de kans om het positief te veranderen.

Maar dat kunnen doen, vroeg wel heel wat acceptatie van Mijzelf.

We willen immers zo graag overal een mening over hebben, er tegenin gaan, er over discussiëren. We leren zo 'ons mannetje te staan´, er te toe doen en zo pas echt iemand te zijn.

"Leren afstand te nemen van alle negativiteit is een van de grootste lessen om innerlijke rust te bereiken." - Roy T. Bennet

Ik mocht leren accepteren dat ik met de situatie buiten mij Niks Meer Hoef.

En nu kan ik die veel makkelijker van meerdere kanten bekijken, er veel beter oordeelloos over zijn en daardoor veel makkelijker innerlijk kalm blijven terwijl alles om mij heen beweegt. Ik kan te midden van al die chaos kalm zijn in mijn hart.

Liefs,

Daphne

Trouwens, een leuke visualisatie die mij helpt al dat wat buiten mij is te laten gaan, is die van de 'oog van de storm'. Ik visualiseer mijzelf in het midden van de storm, waar het stil en rustig is. Daar in dat oog voel ik me vredig en oefen ik stil te zijn, te luisteren en te voelen naar wat mijn eigen waarheid is, terwijl de storm razend om mij heen draait. Ik veranker op deze plek mijn balans, zodat ik veel steviger in mijn schoenen sta in tijden van grote verandering en onzekerheid.

Wil je meer tips over bij jezelf blijven, ga dan naar mijn post over Zijn. Of lees in dit artikel hoe je in Stilte kan zijn.