Hoog Sensitief

Toen ik ontdekte dat ik een Hoog Sensitief Persoon was (HSP), had ik net een langdurige relatie gestopt, was ik van baan veranderd en woonde ik nog maar kort in een omgebouwd schooltje met acht andere personen. We deelden de keuken, de douche en de grote tuin...

Dit is een gastblog van 12 september 2021 geschreven voor Zettje in de goede richting.

Ik kwam eigenlijk per ongeluk achter de term HSP.

Ik had al jaren therapieën gehad, assertiviteitstrainingen gevolgd, gepionierd met yoga en emotioneel lichaamswerk gedaan. Maar er bleef iets knagen. Want het leek alsof ik de gevoelens van anderen zo letterlijk kon voelen dat ze net zo goed van mijzelf hadden kunnen zijn.

Daar in mijn nieuwe kamertje kwam ik namelijk tot de conclusie dat veel dingen in de laatste maanden van mijn relatie niet ‘van mij’ waren. Het voelde alsof ik in een poel van zijn emoties en gedachten had gezwommen en, nu ik eruit was geklommen, die stuk voor stuk van mij afgleden.

Maar tegelijkertijd, in onze kleine commune, kropen er andere weer tegen mij op…

In het Psychologie Magazine las ik over dr. Elaine Aron, de benoemer van HSP. Ik deed de test en kreeg een hoge score. De dag erna dook ik in mijn favoriete boekwinkeltje de afdeling hooggevoeligheid en sensitiviteit in en ontdekte een zee van boeken over HSP. Eindelijk had ik het gevoel te vinden wat ik zo nodig had: Erkenning.

Als kind werd ik bestempeld als gevoelig, verlegen en langzaam. Op school droomde ik vaak weg en bleef de lesstof niet goed beklijven. Ik had moeite met taal en rekenen, de regels waren voor mij totaal niet logisch. De drukte in de klas werd me soms te veel, waardoor ik ondersneeuwde. Het tempo van de lessen hield ik niet bij en op de speelplaats zocht ik graag de rust op, alleen.

Ook thuis sloot ik me graag op in mijn kamertje, spelend met mijn barbiepoppen creëerde ik daar een andere, rustigere wereld.

Daphne is overgevoelig, dat was het oordeel.

Natuurlijk speelde die overgevoeligheid ook een grote rol in mijn werk en relaties. Ik voelde met alles en iedereen mee, ik dacht overal verantwoordelijk voor te zijn en probeerde elke spanning te moeten oplossen. Mijn relaties waren stressvol en ik was eigenlijk Alle Dagen Heel Moe.

Anderen ‘beschermden me’ door beslissingen voor mij te nemen, in plaats van mijzelf te laten kiezen, wat nog een extra stressfactor bleek te zijn. 

Daphne kan het niet aan, dat was het andere oordeel.

Jaren later, in dat boekwinkeltje, vond ik het boek ‘Hooggevoeligheid als Kracht’ van Marian van den Beuken. Daarin las ik dat overgevoelig eigenlijk hooggevoeligheid genoemd moet worden. Het is niet een zwakte maar een kracht, ze noemt hooggevoelige mensen zelfs de sjamanen van deze wereld en hun hooggevoeligheid een gift.

Want, als HSP-er ervaar je de wereld een beetje anders dan anderen.

Ik voel bijvoorbeeld de hele dag de kleding op mijn huid, van een flinke wind raak ik geïrriteerd en met blote voeten op het strand lopen is onmogelijk.

Voor mij is ook alles met elkaar verbonden. Ik merk de energieën om ons heen en dan heb ik het niet alleen over mensen, maar ook over dieren en planten. Emoties zijn een grote soep waarin we met z’n allen zwemmen en grote groepen zijn voor mij een kakofonie van stemmen, geuren en kleuren.

Op feestjes vind je me dan ook neuzend in de boekenkast of spelend met de huisdieren. Overprikkeling en sociale druk verstommen makkelijk mijn innerlijke stem, waardoor ik soms mezelf verlies.

Maar, volgens Marian is dit allemaal juist mijn kracht. Om die te vinden moest ik anders tegen mijzelf aan kijken, het woord overgevoelig schrappen en hooggevoeligheid zien als een cadeau aan de wereld. 

Ik moest leren beter voor mijzelf te zorgen en mijn situatie aan te passen aan mijn zijn.

Terugkijkend begrijp ik nu dat, waar ik eerst erkenning van buitenaf zocht, ik eigenlijk mezelf radicaal heb moeten leren accepteren.

Na lang ronddwalen en zoeken leef ik op dit moment dichter bij de natuur, in een land waar mensen het hart op de tong hebben, waar dingen gewoon wat losser zijn en de community ruimer. De ruis van buitenaf is daardoor veel minder.

Nu eindelijk, na jaren is het moment aangebroken waarop ik mijn gift, mijn stem, stap voor stap de wereld in kan brengen.

Lees ook mijn blogpost over je eigen heilige ruimte.

Liefs,

Daphne