Omgaan met boosheid, hoe doe je dat?

Als er één emotie zwaar beladen is, dan is dat wel boosheid. En juist die komen we in onze samenleving steeds vaker tegen, lijkt het. Of het nu gaat over de onrechtvaardige behandeling van een bevolkingsgroep of een ondoordachte uitspraak, blijkbaar mag je tegenwoordig je woede daarover direct spuien. Maar is dat wel zo handig en hoe ga je eigenlijk om met boosheid? Ik onderzoek het in deze blogpost en geef je aan het einde nog een aantal tips.

Geen wekkers, geen klok, geen horloge. Alleen zonsopkomst en zonsondergang. Wij leven hier met het ritme van de dag. En hoe langer het licht is, hoe meer we op een dag gedaan krijgen.

Hoe anders is dat voor de nacht. Mijn lief heeft een bijzonder trekje wat betreft de tijd gedurende de nacht. De volgende ochtend krijg ik te horen hoe laat ik ben gaan plassen, wanneer de kat naar buiten wilde en om welk uur het is begonnen met regenen. Elk moment dat hij wakker wordt, bekijkt hij de klok.

Ik moet daar dan een beetje om lachen, maar het is andere koek als hij later wakker wordt dan half 9. Dan is hij boos. Dan staat hij met een diepe zucht op, krijgen de katten met veel kabaal te eten en is elke tegenslag een reden om er een paar flinke Italiaanse vloekwoorden uit te gooien.

Van de week was het weer eens zo ver. Hij had een heleboel plannen, er moest van alles gebeuren en toen hij om tien over 9 wakker werd was het dus al te laat.

Stilletjes probeerde ik het hem maar zo makkelijk mogelijk te maken. Alsof ik zijn boze bui kon verzachten door zoveel mogelijk obstakels uit de weg te ruimen. Maar, vroeg ik mij op een gegeven moment af, waarom zorg ik er ineens voor dat het ontbijt klaar is voordat hij uit de badkamer komt? Waarom zet ik nu wel koffie voor hem klaar terwijl hij aan het opruimen is? En waarom helpt het allemaal eigenlijk niet en blijft hij boos zonder enige notie of opmerking over mijn medewerking?

Met andere woorden, waarom maak ik het boze mensen eigenlijk vaak nog makkelijker?

"Woede is gewoon woede. Het is niet goed. Het is niet slecht. Het is gewoon zo. Het gaat erom wat je ermee doet." - Jim Butcher

Volgens mij doe ik dat omdat je niet boos 'mag' zijn. Een boze bui moet zo snel mogelijk over zijn en daar helpt de omgeving je graag een handje bij. Ik merk dat ook bij mijzelf. Als ik boos ben, dan ga ik er bijna automatisch vanuit dat alles om mij heen verandert zodat ik me niet meer boos hoef te voelen. En ik ben daarin, denk ik, niet de enige.

Ik zie het op forums, Instagram en in e-mails. Het lijkt of steeds meer mensen boos zijn. En het lijkt of die boze mensen de wereld bevechten, met oogkleppen op en zonder respect voor andere visies. Alsof ze zich als een pitbull ergens in vastbijten. Vastbijten en pas weer loslaten als ze hun gelijk krijgen, als de wereld zich aan hun emotie heeft aangepast en alles weer normaal is.

Maar wat als dat nu eens niet zo normaal is?

We leven in een dualistische wereld, met aan elke medaille twee kanten. Er is donker en er is licht. Er is blijdschap en er is droefheid. Er is tevredenheid en dus is er ook boosheid. Denken dat er alleen maar 'mooie' gevoelens mogen zijn, klopt niet met de essentie van deze wereld, want de dualiteit zal er altijd zijn. Dus ook boosheid zal er daarom gewoon zijn. Waarom mag ik het dan niet voelen?

"Als je het gezicht van woede ziet, kijk er dan omheen en je ziet het gezicht van trots."- Rumi

Het gevolg van de gedachte dat ik niet boos mag zijn is dat ik het onderdruk. Onderdrukte boosheid kan zich uiten in woede. En woede is oncontroleerbaar.

Of het nu over iets gaat dat mij is aangedaan of over een sociaal onrecht van een hele bevolkingsgroep, wanneer mijn boosheid woede is geworden, maakt het meestal meer dingen kapot dan dat het oplossingen brengt.

En daarom geef ik boze mensen snel hun zin, maak ik het hun gemakkelijk en dus staat hun koffie al klaar nog voor ze met hun ogen hebben geknipperd. Ik wil niet dat hun boosheid woede wordt en dat de hele situatie ontploft.

Een constructieve manier om met boosheid om te gaan, is dat natuurlijk niet. Maar als ik wel boos mag zijn, hoe pak ik dat dan aan?

Daarvoor moet ik eerst kijken waar boosheid vandaan komt. Een van de belangrijkste redenen is ongemak en wie ik daar de schuld van geef. Als ik dat ongemak toeschrijf aan de buitenwereld, dan komt er door onmacht boosheid boven borrelen. Dan wil ik die slechte buitenwereld veranderen om mijn ongemak te verminderen, omdat ik vind dat die dat veroorzaakt.

Maar mijn gevoelens zijn mijn verantwoordelijkheid. En dus moet ik daar zelf iets mee.

“Tussen aanstoot en reactie is een ruimte. In die ruimte ligt de kracht om onze reactie te kiezen. In ons antwoord ligt onze groei en onze vrijheid." - Viktor Frankl

En daar heb ik stilte voor nodig. Stilte en tijd om de juiste keuze te maken. De keuze die opbouwt in plaats van afbreekt.

Als mijn lief zo uit bed stapt, heeft hij twee manieren om met die donderbui in zijn hoofd om te gaan. Hij pakt zijn yogamat en doet de zonnegroet. Of hij pakt de hondenlijn en gaat de bergen in met zijn trouwe viervoeters. Stilte en tijd.

Bij mij doen vooral deuren het harde werk. Het maakt niet uit of het de voordeur, een tussendeur of een keukenkast deurtje is, ze gaan met een flinke klap dicht.

En daarna volgt een kop thee.

Want, wil ik de verantwoordelijk nemen voor wat ik voel dan zal ik op onderzoek uit moeten gaan en luisteren naar wat de boosheid me wil vertellen. Waar het vandaan komt, wat blijkbaar belangrijk voor me is en welke gedachte ik over mijn ongemak heb. In stilte zie en hoor ik waar ik veranderingen kan aanbrengen in mijn aannames en mijn eigen handelen.

Boosheid accepteren

Verantwoordelijkheid nemen voor mijn boosheid kan alleen als ik die ook wil accepteren en recht in de ogen durf te kijken. Als ik het wil leren kennen en laten zijn. En dat doe ik op verschillende manieren, misschien vind je er eentje bij die ook voor jou werkt.

• Schrijf zonder enige restricties in je journal. Zet op papier wat in je opkomt, rauw en eerlijk. Het kan eerst even beangstigend zijn, maar ook heel bevrijdend.

• Zoek een plek waar je ongestoord kunt schreeuwen. Je zult merken dat je juist daardoor op een positieve manier dichter bij het gevoel komt.

• Zet bijvoorbeeld Afrikaanse muziek op met een flinke beat en laat je lichaam zelf bewegen zoals het nodig heeft om de spanning los te laten.

• Wees een Pollock en gooi eens creatief rond met verf.

• Praat met een goede vriend(in) of een coach en zoek samen naar de achtergrond van je boosheid.

• Zorg voor voldoende slaap, bouw rust en relax momenten in je dag in. Een moe mens irriteert zich sneller.

Een licht ontvlambare situatie

Maar wat nu als ik daar in de heetst van de strijd sta en ik me niet zomaar uit de situatie kan terugtrekken? De beste tip die ik daarvoor kreeg was deze.

Keer terug naar je hart, door daar je hand op te leggen en stel jezelf een van deze twee vragen:

"Hoe wenst mijn hart dat ik me in deze situatie gedraag?"

"Wie wil ik in deze situatie zijn?"

"Het tegenovergestelde van woede is niet kalmte, maar is empathie." - Mehmet Oz

Op een gegeven moment zei mijn lief, overdenkend wat hij allemaal moest doen met zeker een uur minder de tijd, "Ik denk dat ik gek word."

"Heel goed schat, word jij maar eens gek, dat mag"

Liefs

Daphne

Trouwens, ik word echt boos als ik uitstel wat ik wil doen om anderen te helpen en dan uiteindelijk op ze moet wachten. Waar word jij boos om? Laat het me weten in de opmerkingen hieronder.

En wil je weten hoe je ondanks een chaotische wereld toch de rust kunt vinden, lees dan dit artikel, waarin ik op zoek ga naar het centrum in mijzelf.