De rijkdom van diversiteit

Tijdens mijn zoektocht naar overvloed volgde ik masterclasses en webinars over manifestatie en geld, maar toen ik in het boek 'De acht grote lessen van de natuur' van Gary Ferguson bij hoofdstuk drie uitkwam, vond ik het antwoord op mijn vragen. De titel luidt: "Hoe meer leven in het bos, hoe sterker het Leven wordt" en gaat over diversiteit. Overvloed zit volgens Gary namelijk niet in een volle bankrekening, maar in connectie met zo veel mogelijk verschillende vormen van leven.

Lees ook mijn post over mijn inspiratie bronnen

Als natuurliefhebber is het boek van Gary Ferguson, ik lees het in het Engels, een lust voor het oog. En dat komt niet door de mooie plaatjes, want die staan er niet in. Door de verbeeldende manier waarop Gary over de natuur schrijft, is het bijna onmogelijk om niet met hem mee te gaan naar de Nationale Parken van de Verenigde Staten, Afrika en andere plaatsen op onze mooie aardbol. Hij laat me verwonderen over de schepsels waarmee wij samen wonen, ik leer over het wereld-wijde-ondergrondse-web waarmee bomen communiceren, over de eeuwenoude wijsheid van de vrouwelijke olifanten en hoe de manier waarop de aarde werkt in verhouding staat tot onze menselijke samenleving.

Connectie

Wat mij, nu halverwege het boek, zo aanspreekt, is dat hij vertelt over alle dieren en planten alsof het personen zijn, met gevoelens, gewoontes en humor. Hij beschrijft hun manier van leven via zijn eigen bijzondere observaties, geeft me een gevoel van connectie met de aarde en doet me beseffen: wij zijn ook natuur.

"Wij zijn de natuur. Als we standvastig blijven bij dat onmiskenbare feit, en de al lang bestaande illusie verwerpen dat de natuur 'daarbuiten' is en wij 'hierbinnen', zullen we enkele van onze meest verontrustende, hardnekkige problemen in een nieuw licht kunnen zien." - Gary Ferguson

En daar komt ook meteen de reden waarom hij dit boek heeft geschreven boven drijven. Wij als mensen hebben geleerd dat wij buiten de natuur staan, dat we anders zijn en daardoor er zelfs boven staan. En dat is volgens hem op zijn zachts gezegd, niet zo een slim plan, omdat er daardoor steeds minder diversiteit is.

Diversiteit

Elke keer als we nieuwe plantjes en zaden kopen voor onze groentetuin verbaas ik me er weer over. Is dit alles wat wij als mens kunnen eten? Courgettes, tomaten, aubergines, bonen en kolen. Aardappelen, komkommer, meloen en uien. Dat is in een notendop wat we in de tuin hebben staan. Maar deze paar soorten zijn echter een kleine afspiegeling van de tachtigduizend eetbare planten die hier op aarde voorkomen.

En dan vraag ik me af, wat zit daar achter?

In zijn boek heeft Gary het er over dat alle creaturen hier op aarde letterlijk een Vorm van Leven zijn. Elke uiting in de natuur is in zijn vorm een ander antwoord op de vraag: Wat is leven? En dat heeft een voordeel. Als er meer diversiteit in een natuurgebied is, is dat stuk veerkrachtiger als er iets verandert of als er zich een ramp voordoet. Er zijn altijd wel planten en dieren die een bepaalde verandering makkelijker aankunnen of een moment van bijvoorbeeld droogte beter overleven, juist doordat ze net even anders zijn dan de rest. Maar, zegt Gary, daarnaast heeft door die 'overlevers' de rest, die harder geraakt wordt, ook een grotere kans op overleven.

Diversiteit is volgens hem dan ook de sleutel tot creativiteit en continuïteit.

Maar in zijn boek vraagt Gary zich ook af waarom er eigenlijk zoiets bestaat als diversiteit. Hij vraagt zich af waarom in de natuur niet kiest voor twee of drie echt succesvolle strategieën. En daarin verwoordt hij volgens mij een hele menselijke gedachte:

Efficiëntie

Ik denk dat wij mensen diversiteit als chaos zijn gaan identificeren. Diversiteit is niet overzichtelijk, het past niet in een hokje, er is niet een eenduidig antwoord en dus is het niet efficiënt. En daarom noemen we het chaos.

Het nadeel is dat in een chaotische wereld het moeilijk is de rijkdom van diversiteit te blijven zien en te waarderen. Dan willen we het liefst dat alles meer is zoals wij zijn. We gaan er vanuit dat iedereen courgettes en tomaten wil eten. Dat is efficiënt, het is duidelijk en overzichtelijk. Maar daardoor sluiten we ook dingen buiten. Tachtigduizend eetbare planten bijvoorbeeld.

"Wat gewenst is, is het soort diversiteit dat de waarden en belangen van iedereen volledig respecteert." - Sandra Harding

Tijdens het lezen van het boek van Ferguson kom ik steeds weer terug bij een opmerking van Ram Dass die ik ooit tegenkwam:

"Als je het bos in gaat en je kijkt naar bomen, dan zie je al die verschillende bomen. En sommige zijn gebogen en sommige zijn recht en sommige zijn groenblijvend en sommige zijn wat dan ook. En je kijkt naar de boom en je staat het toe. Je ziet waarom het is zoals het is. Je begrijpt min of meer dat het niet genoeg licht kreeg en dus draaide het die kant op. En je wordt er helemaal niet emotioneel van. Je laat het gewoon toe. Je waardeert de boom. Zodra je in de buurt van mensen komt, verlies je dat allemaal. En je zegt constant: 'Jij bent te dit, of ik ben te dit.' Dat veroordelende ego komt boven."

Het belang van diversiteit

Zoals Malcolm Forbes ooit zei: diversiteit is de kunst om samen zelfstandig te denken. Dat zelfstandig denken betekent dat anderen een probleem anders bekijken dan ik, dat ze met een andere oplossing komen en dat kan samen met mijn manier van denken hele creatieve ideeën geven. Met andere woorden, diversiteit is creatieve rijkdom. Als mensen met een andere mening, andere visie en andere levenshouding een verrijking zijn, waarom heb ik er dan zoveel moeite mee?

Omdat ik het gevoel heb dat mijn waarden en normen in het geding komen als ik een ander laat zijn 'zoals die is'. In essentie is dat een hele gewelddadige gedachte, niet alleen ten opzichte van anderen, maar ook van mijzelf. Naast dat ik de rijkdom die de diversiteit me kan geven buitensluit, zijn er ook delen van mijzelf die ik daarom liever niet zie. Mijn angst voor diversiteit komt voort uit het idee dat het een niet naast het ander kan bestaan. En dat is precies wat Gary in zijn boek wil laten zien: dat dat wel kan. Dat dat zelfs nodig is om te overleven.

Maar hoe ga ik dan om met mensen die anders leven, denken, voelen dan ik?

Daarvoor ga ik weer even terug naar Ram Dass. In de natuur wordt niet beoordeeld, in de natuur is iedereen en alles zoals het is. Het is één groot levend organisme dat mee beweegt met de golven van verandering en dat inziet dat elk onderdeeltje een belangrijke schakel is in de grote dans dat het leven nu eenmaal is.

"En dus oefen ik om mensen in bomen te veranderen. Dat betekent dat ik ze moet waarderen zoals ze zijn." - Ram Dass

Wil ik dus makkelijker met tegenstellingen om kunnen gaan, dan zal ik een manier moeten vinden die de essentie van beiden waardeert. Dat lukt me door als eerste in mijn eigen waarheid te gaan staan, zonder het op te dringen aan een ander. Daarnaast moet ik ook geloven in de waarheid van de ander, want dan kunnen die heel makkelijk in gelijkheid naast elkaar staan, zoals de verschillende bomen in het bos.

En vanuit deze gelijkheid is er een gezamenlijke intentie te vinden, namelijk Leven.

Liefs,

Daphne