top of page
  • Foto van schrijverDaphne Helvensteyn

Gezonde grenzen stellen

Bijgewerkt op: 20 aug. 2022

De emoties van anderen beïnvloeden soms mijn gevoel van zekerheid, een gevoel wat ik dan weer probeer terug te krijgen door te pleasen op momenten dat ik eigenlijk liever nee zeg. Natuurlijk neem ik met dit gedrag verantwoordelijkheden op mij die niet van mij zijn. Maar hoe laat je de verantwoordelijkheid van een ander dan bij die ander en stel je op een gezonde manier grenzen? Het antwoord bleek: door vrijheid.



Al in mijn jeugd voelde ik me verantwoordelijk voor de emoties van anderen en internaliseerde ik langzaam de overtuiging dat ik elke spanning die er ontstond, moest wegnemen om zo de vrede in mijn gezin te bewaren. Ik zag mijn wensen en behoeften als de oorzaak van nare gevoelens en onbalans, dus zweeg ik als ik het ergens mee oneens was, loste ik ruzies tussen familieleden op en kwam ik liever gewoon precies op tijd thuis.


"Zeer empathische mensen ontwikkelen hun vaardigheden om te begrijpen en 'gewoon te weten' vanuit een behoefte om de acties van andere mensen te voorspellen omwille van de veiligheid." - Brianna Wiest

Voor mij was het veiliger om op een of andere manier controle te hebben op mijn omgeving. En daarom ontwikkelde ik een extra antenne, waarmee ik de emotionele staat van anderen kon aanvoelen. Een hyper-bewustzijn van mijn omgeving, zodat ik, als het nodig was, mijn eigen gedrag kon veranderen.


Vrouwelijk trekje?

Hoe meer ik me hiervan bewust werd en ik dat deelde met anderen, kwam ik er achter dat ik hier niet alleen in stond. Veel, met name, vrouwen voelen de verantwoordelijkheid om de vrede te bewaren en voelen zich geroepen onderlinge spanningen op te lossen, hun gedrag te veranderen of hun emoties te bagatelliseren. Ze voelen de verantwoordelijkheid om welke relatie dan ook op rolletjes te laten lopen, al of niet door zich aan te passen aan de wensen van de ander. En hoewel ik mezelf als een zeer moderne vrouw beschouw, betrapte ik me nog steeds op het gevoel van volledige verantwoordelijk voor het welzijn van mijn lief en onze relatie.


Dit besef maakte mijn innerlijke onderzoeker wakker. Ik voelde de behoefte om uit te zoeken waarom dat zo was en, nog veel belangrijker, hoe ik verantwoordelijkheid kon leren nemen voor wat echt van mij is. Ik was het zat elke keer alle schuld van een situatie op me te nemen, ik wilde voor 100% verantwoordelijkheid nemen, maar alleen voor dat wat werkelijk de mijne is.


En zo kwam ik terecht bij het woord soevereiniteit.


Een lichamelijke reactie

Met name in mijn huwelijk heb ik vaak het gevoel gehad dat mijn lichaam niet alleen van mij was, maar het schokkende nieuwe inzicht was dat ik dat toen als normaal beschouwde.


Als anderen iets van mij wilden, dan zei ik daar gewoon domweg ja op, zonder enig idee dat ik ook mocht nadenken over mijn eigen wensen. Vanaf mijn jeugd voelde ik me al verantwoordelijk voor de emoties van anderen en als volwassene kon ik daar blijkbaar nog steeds niet van loskomen. Ik kon niet op eigen benen staan. Het was alsof de navelstreng nooit was doorgeknipt en dat die zich steeds weer aan iemand anders vastgeknoopte.


"Alleen jij hebt het recht om je vanuit je eigen vrije wil en de passie van je hart te ontwikkelen. Jij bent de persoon die altijd de vrijheid en de verantwoordelijkheid heeft voor je handelingen, je uitspraken en je werkzaamheden." - Jeremy Locke

Om de juiste verantwoordelijkheden te leren nemen, het onderscheid te leren maken tussen wat van mij was en wat van de ander, moest ik uiteindelijk die streng doorknippen.


En dat is wat ik deed.


Tijdens een therapeutische sessie heb ik letterlijk een streng tussen mijzelf en de rest doorgeknipt. En daardoor ontstond diep van binnen het besef dat ik van mezelf ben en niet van iemand anders!


Ik ben van mij! Ik verdien mijn eigen leven.


Die gedachte moest ik even goed laten bezinken. Het gevoel van los zijn, gaf namelijk ook veel instabiliteit. Ik moest ook toegeven dat er aan die afhankelijkheid van anderen ook een verborgen gemak vast zat. Het gemak om altijd te kunnen leunen op, te kunnen terugvallen op een ander en geen verantwoordelijkheid hoeven dragen van wat er in mijn leven gebeurde.


Anders gezegd, ik hoefde niet na te denken over wat IK nou eigenlijk wilde.


En nu moest ik dat ineens wel. Ik moest de totale verantwoordelijkheid dragen van mijn eigen acties, gedachtes en gedragingen.


Ondanks dat ik het wel wilde, was de zoektocht naar mijn eigen verantwoordelijkheid ook een spannende, omdat ik niet wist hoe ik nu op een gezonde manier voor mijzelf moest opkomen. Voorheen wist ik niet waar mijn echte nee was, maar nu wist ik ook niet wat mijn echte ja was. Ik had ineens zoveel vrijheid dat ik er duizelig van werd.


Ik moest opzoek naar mijn eigen waarheden en die vond ik op bergtoppen en in verlaten valleien. Door het ruige landschap leerde ik rekenen op mijn intuïtie, kennis en fysieke kracht. Ik leerde te vertrouwen op mijn eigen keuzes, ik leerde dat ik zelf kon beslissen waarheen ik liep en hoe laat ik terugkwam. Ik leerde dat alleen zijn niet hetzelfde is als eenzaam zijn. En ik ontdekte het beste gezelschap die ik maar kon hebben tijdens die lange eenzame wandelingen. Mijzelf.


Mijn soevereine zelf.


"Het is bij jezelf horen; het is je sterk voelen, eerlijk zijn en je integriteit belichamen." - Bethany Webster

Door mijzelf steeds meer soeverein te voelen, waardeerde ik mijzelf en mijn eigen keuzes veel meer. Ik begon zelfs eerbied te hebben voor mijn eigen authentieke ik, mijn waarden en normen. En beetje bij beetje begon ik mezelf op de eerste plaats te zetten. Ik maakte daar wel eens grapjes over met vriendinnen, maar ik zag mijn eigen leven steeds meer als de kruimeltaart en alles wat een ander me bracht kon alleen nog maar 'the cherry on the top' zijn.


Ook behandelde ik mijn eigen lichaam steeds meer als een tempel. Een heilige plek. Mijn heilige plek. En na jaren van poetsen, stoffen en wegspoelen van mijn innerlijke rotzooi, wilde ik ook niet meer dat er zomaar iemand 'binnenkwam wandelen' met zijn vieze schoenen. Mijn heilige plek, gevuld met warm kaarslicht en zachte bloemengeur, mocht niemand meer zomaar vervuilen.


Ik kon steeds makkelijker zeggen: "Je bent welkom, maar laat je laat je paniek buiten de deur." Ik herinner me zelfs een moment dat ik in mijn dagboek schreef: "Jouw storm is niet mijn drama". Mijn acties konden de wereld van anderen opschudden, maar ik bleef gewoon staan waar ik stond. Omdat ik niet meer bang was dat mijn wereld samen met die van de ander instortte, kon ik gezonde grenzen stellen tussen mij en de rest van de wereld.


Mijn ja en mijn nee komen nu steeds meer uit een plaats van authenticiteit, want ik weet beter wat goed voor mij is en wat ik niet meer wil accepteren.


"Als ik echt aanwezig kan zijn bij jouw verzoeken, eisen en verlangens, omdat ik zelf genoeg tijd heb besteed aan het onderzoeken van mijn eigen zwakke plekken zodat ik weet wat wel en niet goed voor me is, dan verandert dat mijn reactie op jou." - Rezzas Hussey

Ik hoor wat de ander wil en wat die verlangt, maar zonder de angst mee te vallen, voel ik niet meer de drang om mijn verlangens te negeren, de drang om mee te buigen en ja te zeggen zonder er bij na te denken. Ik kan in de ander zijn of haar storm staan, maar maak er niet meer mijn drama van.


Vrijheid

"Om vrijheid te begrijpen moet je weten wat is de waarde van een mens is", zei Jeremy Locke. En dat was wat was gebeurt. Ik leerde mij eigen waarde kennen en voelde me veel vrijer.


Volgens Virginia Satir zijn er vijf basis vrijheden die elk mens behoort te hebben. Toen ik haar 'gedicht' daarover ontdekte, resoneerde dat met de belofte aan mijzelf. De belofte om verantwoordelijk en eerlijk te zijn in mijn eigen handelen, naar anderen, maar vooral naar mijzelf. Lees het op je gemak eens door en voel, kijk en luister waar jij je al vrij voelt en waar je nog meer ruimte mag nemen.


De vijf vrijheden door Virginia Satir


Zien en horen,

Wat hier is,

In plaats van wat er zou moeten zijn,

Was of ooit zal zijn


Te zeggen,

Wat men voelt en denkt

In plaats van wat men 'zou moeten' zeggen


Te voelen,

Wat men voelt,

In plaats van wat men 'zou moeten' voelen


Om te vragen,

Voor wat men wil,

In plaats van altijd maar te wachten

Op toestemming


Risico's te nemen ,

Voor eigen rekening,

In plaats van te kiezen voor

'Veilig'

En niet de boot te doen schommelen


Ik hoop dat ook jij je vrijheid mag voelen,


Liefs,

Daphne

31 weergaven0 opmerkingen

Gerelateerde posts

Alles weergeven
inschrijven blog.jpg

Leuk, je reist mee!

Ik ben Daphne

 

Met een theelepel vol compassie pen ik hier mijn gedachtes en gevoelens over onze wereld neer. Maar hier vind je geen zoete koekjes en wollige small talk. Ook krijg je mijn columns niet op een vast moment in je digitale brievenbus.  

 

Ik neem ik je namelijk mee naar donkere dieptes, naar de plaatsen waar niet zo velen durven gaan. En deel ik met jou de eigen-wijsheid die ik daar vond. 

Ben je er klaar voor?

 

Reis dan met me mee. Vul hieronder je e-mailadres in en verken met mij een andere kant: van jezelf, de ander, de wereld.

Ik zie je daar!

bottom of page